Nie znam żadnych opracowań na temat tańca Igbo. Więc spisałam to, co wiem. Miłego czytania. Jeśli ktoś zauważy błędy, lub chciałby coś dodać – bardzo proszę.
Taniec ludu Igbo – charakterystyczny dla południowo wschodniej Nigerii – to wyjątkowa i unikalna tradycja taneczna, różna od innych, często lepiej znanych tradycji afrykańskich. Jest nieodłącznie związany z rodzimymi świętami, maskaradami, celebracjami religijnymi i popularnymi. Jakkolwiek dzisiaj w niektórych miejscach utracił swoje pierwotne znaczenie duchowe, stając się formą popularnej rozrywki, jego rodowód jest ściśle związany z rytuałami religijnymi i magią – taniec uwalniał od złych duchów, przywoływał dobre, pozwalał komunikować się z „tamtym światem”.
Taniec igbo jest formą improwizowaną przez tancerza na bazie różnorodnych sekwencji, kroków czy wręcz akrobacji. Forma ta buduje się ścisłym związku z muzyką graną przez zespół – muzycy i tancerze wzajemnie bezbłędnie wyczuwają swoje intencje, energię, tak, że kroki i figury taneczne znajdują swoje dokładne odbicie we frazie muzycznej granej przez bębny. Tańcowi towarzyszy muzyka grana na bębnach, ogene, ichaka i flecie.
Istnieje wiele rodzajów tańca Igbo, w zależności od jego funkcji, związku z grupą społeczną etc, każdemu z rodzajów tańca towarzyszy też inna muzyka.
IGEDEUBO to jeden z najbardziej charakterystycznych dla kultury Igbo. IGEDEUBO to starożytna muzyka przynależąca starszym mężczyznom, tradycyjnie zastrzeżona dla członków lokalnej społeczności; to muzyka, która przybiera na sile, od wolnego początku do ekstatycznego końca, związana zwłaszcza z rytuałami inicjacyjnymi. IGEDEUBO w kulturze Igbo poprzedzane jest specjalnymi inkantacjami duchowymi, wykonywanymi przez muzyków, po których następuje właściwa muzyka do tańca. Taniec ten, o starożytnym rodowodzie, stanowi niezwykle istotny element kultury towarzysząc wielu ważnym dla tradycyjnej społeczność okazjom – koronacjom, pogrzebom, inicjacjom.
PARPARUSZA 